ساعد نیکذات: سینمای ایران تا کی به ساز بازیگران میرقصد؟
تاریخ انتشار: ۷ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۰۱۲۶۴۵
ساعد نیکذات فیلمبردار سینمای ایران ضمن انتقاد به نحوه پرداخت دستمزدها به عوامل پشت صحنه و بازیگران بیان کرد که برخی تهیهکنندگان حتی به بازیگران بیت کوین بهعنوان دستمزد میدهند.
به گزارش مشرق، ساعد نیکذات فیلمبردار سینمای ایران، درباره تازهترین فعالیتهای سینمایی خود اظهار داشت: طی یک سال و نیمی که سینمای ایران درگیر کرونا بوده است، تنها فیلمنامه خواندم و هیچکدام از پروژههایی که انتخاب کردم هم به تولید نرسیدند؛ چه سریال و چه فیلم سینمایی.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی ادامه داد: با توجه به اینکه همواره به دنبال یک فرصت طلایی برای کارهای عقبماندهام بودم، در این مدت مشغول اسکن برخی نگاتیوها و اسلایدهای کتابهای عکسم شدم اما همچنان در کنار آن فیلمنامه هم میخوانم.
نیکذات درباره کوچ برخی عوامل تولید سینما به شبکه نمایش خانگی هم گفت: تغییر روش زندگی معمولاً به تغییر رفتارها میانجامد و بشر معمولاً با شرایط جدید خود را هماهنگ میکند. در این شرایط هم شاید من شخصاً سراغ سریالهای خانگی نرفتهام اما واقعیت این است که اتفاقات خوبی برای همکارانم در این حوزه رخ داده است. اکثر بچهها در این مدت سر کار بودند و از نظر امرار معاش این پروژهها خیلی به آنها کمک کرد. این تغییر رفتار در فرآیند تولید باعث بهوجود آمدن درآمدهای جدید شده و این در مجموع بسیار خوب است.
وی با اشاره به گرایش مخاطبان به تماشای آنلاین فیلمهای سینمایی ادامه داد: واقعیت این است که وقتی صحبت از فیلم دیدن میکنیم، هدف تنها دیدن یک فیلم نیست. نوعی مشارکت اجتماعی در سالن سینما اتفاق میافتد که بهواسطه در کنار هم بودن، حال ما را خوب میکند. وقتی در سالن سینما و حین تماشای یک فیلم کمدی، ۳۰۰ نفر همزمان قهقهه میزنند، این تجربه حال دل آدم را خوب میکند. طبیعتاً در شرایط جدید و در حالی که مردم توصیه به ماندن در خانهها شدند، باید تولیدات خانگی هم عرضه میشد تا نیاز مخاطبان در خانه برطرف شود.
این فیلمبردار سینما در ادامه گفت: از آنجایی که همه ما بهطور ناگهانی در شرایطی قرار گرفتیم که قبلتر تجربه نکرده بودیم، با مشکلاتی هم مواجه شدیم. یکی از این موارد هم فروش و عرضه آنلاین فیلمهای سینمایی بود. خیلی از فیلمها در این شرایط قاچاق شدند و سرمایه اولیه خود را هم از دست دادند. از طرف دیگر به دلیل برخی انحصارطلبیها از سوی پلتفرمها، تهیهکنندهها تحت فشار قرار گرفتند. از طرف دیگر شاهد دخالت یکی از پلتفرمهای مرتبط با صداوسیما در این جریان بودیم که میتواند موجب نابودی بخش خصوصی شود.
وی افزود: همان نگاه غلط حاکم بر صداوسیما را تلاش دارند به پلتفرمها هم تحمیل کنند در حالی که مخاطبان این نگاه را پس زدهاند. براساس همین نگاه تولید فیلم کوتاه و مستند در تلویزیون محدود شده و حالا آثار مستند تنها در یک شبکه به نمایش در میآید که تنها خود مستندسازان آن را میبینند! هر جایی که این نگاهی دولتی و انحصاری ورود پیدا کرد، همه چیز نابود شد. در عرصه پلتفرمها هم دولت باید پای خودش را کنار بکشد.
نیک ذات با گلایه از طرح برخی انتقادات نسبت به بالا رفتن دستمزد عوامل فنی در شبکه نمایش خانگی و تأثیر آن بر گرانتر شدن هزینه تولید فیلم در سینما بیان کرد: چطور در هم ین سینما به یک بازیگر دو میلیارد تومان دستمزد میدهند؟ آن وقت دستیار من که از ۵ صبح باید سرصحنه باشد، فقط دو میلیون تومان میگیرد! آیا این شرایط عادلانه است؟ چرا کسانی که الان انتقاد میکنند، آن موقع صدایشان در نمیآمد؟ اگر ۶ میلیارد تومان هزینه تولید یک فیلم باشد، بالای دو و نیم میلیارد آن را میدهند به بازیگران؛ باید در این شرایط موازنه شکل بگیرد. خیلی خوشحالم که دستمزد عوامل در شبکه خانگی بالا رفته است. چه بهتر که دیگر با دستمزدهای سابق به سینما بازنگردند. بله شاید برخی بازیگران و بخشی از تهیهکنندگان از این شرایط ناراضی باشند اما این موازنه باید شکل میگرفت.
وی با تأکید بر لزوم سیاستگذاری کلان سینما مبتنی بر عرضه و تقاضا گفت: در سینمای ما این نگاه وجود ندارد. همین حالا بالای ۲۰۰ فیلم داریم که طی دو سال گذشته تولید شدهاند اما هیچ فکری برای عرضه آنها نشده، آیا حساب و کتابی شده است که تهیهکنندگان این آثار چقدر متضرر میشوند؟ آیا حمایتی از آنها شده است؟ دولت باید حامی باشد، نه اینکه خودش تولید کند، خودش پخش کند، خودش هم مدام شاکی باشد!
این مدیر فیلمبرداری سینما با اشاره مجدد به افزایش دستمزد عوامل تولید مطرح کرد: اگر تا قبل از کرونا کل تیم دستیاران فیلمبردار ۳۰ تا ۳۵ میلیون تومان دستمزد میگرفتند، الان دستمزدشان به ۱۵۰ میلیون تومان رسیده است. حقشان هم هست. در سینما هم باید این موازنه اتفاق بیفتد. چرا دستمزد من بهعنوان یک آدم متخصص در حوزه خودم باید دستمزدم، یک دهم یک بازیگر باشد؟ چرا این نگاه اشتباه در سینما وجود دارد که برای یک بازیگر تازه از راه رسیده برای سفر بلیت درجه یک هواپیما میگیرند اما برای یک فیلمبردار با ۳۰ سال سابقه کار بلیت معمولی رزرو میکنند؟ نه اینکه ما نیازی به این مسائل داشته باشیم، هدفم نقد این نگاهی است که در میان برخی تهیهکنندگان وجود دارد. تهیهکنندگانی که هنوز هم دوست دارند با بازیگران عکس بگیرند!
وی در پایان گفت: در سینمای آمریکا شاید سوپراستارها دستمزدهای کلان بگیرند اما سایر عوامل هم شأن و جایگاه خود را دارند و همه هم از شرایط کاری خود راضی هستند. در سینمای ایران اما اینگونه نیست. به تازگی شنیدهام که برخی بازیگران بر اساس بیتکوین دستمزد میگیرند! این عجیب است. تا کی قرار است سینمای ایران به ساز اینها برقصد؟
منبع: مهرمنبع: مشرق
کلیدواژه: بازار خودرو بورس قیمت مهران احمدی سالن سینما خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت سینمای ایران تهیه کنندگان پلتفرم ها یک فیلم نیک ذات فیلم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۰۱۲۶۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کارکرد انتقادی فیلمهای مستند کمرنگ شده است
سعید الهی، تهیهکننده مستند «قویدل» گفت: کارکرد راهبری و انتقادی آثار مستند در حال فراموشی و کمرنگ شدن است. متاسفانه شاهد تولیداتی غیرجذاب و منفعل هستیم.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، سینمای مستند در طول چند سال اخیر فراز و نشیبهای زیادی را پشت سر گذاشته است؛ از یکسو مطالبهگر بودن این حوزه، باعث افزایش انتظارات از آن شده، اما حمایتهای ضعیف از آن شرایط سختی را برای ادامه کار مستندسازان به وجود آورده است.
اگر پای صحبت مستندسازان بنشینید، سخنان قابل تأملی را بر زبان میآورند؛ هزینههای تولید به شدت بالا رفته، اما برآوردها افزایشهای حداقلی داشتند. علاوه بر این، محدودیتهای ورود به بسیاری از موضوعات اجتماعی اقتصادی کار سوژهیابی برای بسیاری از مستندسازان را سخت کرده است. اما در نقطه مقابل منتقدین نیز معتقدند که سینمای مستند کارکردهای پیشین خود در حوزه نقد اجتماعی و مطالبهگری را تا حدودی از دست داده و ضعیفتر شده است.
در بررسی پرونده "بایدها و نبایدهای سینمای مستند در سال ۱۴۰۳" گفتوگویی با سعید الهی داریم. او از تهیهکنندگان شناخته شده کشور است که با ۲ اثر در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر حضور داشت؛ مستند «قوی دل» که توانست جایزه بهترین مستند را از آن خود کند و پیش از این نیز در جشنواره سینما حقیقت تحسین شده بود و فیلم سینمایی «میرو». مستند قوی دل این روزها در بخش هنر و تجربه اکران میشود.
الهی ضمن اشاره به اهداف و کارکرد فیلمهای مستند در اصلاح و ارتقای رفتارهای اجتماعی گفت: مستند با تکیه بر شواهد بصری میبایست در مسیر روشنگری و اطلاع رسانی، نگاه مخاطب را نسبت به یک موضوع یا پدیده متمرکز کرده و مردم را به کشفهای جدید از مفاهیم مرتبط با خود ترغیب کند.
وی با نقد شرایط فعلی در حوزه تولید فیلم مستند اظهار داشت: ماهیت اصلی مستند برخلاف آثار داستانی در این روزها که بیشتر از هر چیزی کارکرد سرگرمی پیدا کرده، در گزندگی و تذکره و تولید فکر و اندیشه و در نهایت تعالی فهم مخاطب است، اما آیا میتوان امروزه چنین ادعایی کرد؟ در حالیکه فقر مفاهیم فرهنگی و اجتماعی در بین نسلهای امروز کاملا مشهود است، متاسفانه در بسیاری از آثار مستند حتی با سرمایهگذاری برخی دستگاههای دولتی و حاکمیتی شاهد تولیداتی غیرجذاب، منفعل و حتی بدون راهبرد مفهومی هستیم که فقط روی فرم و تکنیک تمرکز پیدا کرده، نه محتوا و مضمون.
این تهیهکننده با بیان اینکه اگر اثر فرهنگی در هر شکلی در تعیین راهبرد و سیاست کلی خود خلایی داشته باشد هیچگاه به یک محصول ماندگار تبدیل نخواهد شد، تاکید کرد: فیلم مستند ازین امر مستثنی نیست و نباید فقط در جذابیتهای تصویری و تکنیکی متوقف بماند. اطلاع رسانی، آموزش و فرهنگ سازی از طریق فیلم مستند وجوه مختلفی دارد که حداقل در کشوری مانند ایران هرگز در این زمینه کمبودی نخواهیم داشت.
الهی خاطرنشان کرد: تولید مستند در انواع مختلف آن، قابل تحسین و مورد توجه مردم است؛ چه بسا در تولید برخی از آنها مانند محیط زیست، طبیعت، حیات وحش و... در دهههای گذشته تاکنون کوتاهی نیز شده است، اما محور اصلی مستند به معنای نقد مصلحانه و بیان حقایق زیرپوست جامعه را نباید از یاد برد.
تهیهکننده بهترین مستند جشنوارههای فیلم فجر و سینما حقیقت اظهار کرد: حرکت در یک مسیر استراتژیک اگرچه تهدیدات و موانع خاص خود را ممکن است داشته باشد، اما مانند «قوی دل» میتواند در نگاهی منصفانه و البته شجاعانه هم نظر داوران و متخصصان امر را جلب کند و هم نظر حاکمیت و اقشار مختلف تماشاگران. نمایش عمومی «قوی دل» فرصتی است برای اینکه به بهانه بازخوانی پرونده جنجالی ورود فرآوردههای خونی فرانسوی در سه دهه پیش به کشور، ذهن ناخودآگاه مخاطب در نسلهای مختلف را به مفاهیم ضروری مانند اهمیت دادن انسانها به یکدیگر و پرهیز از فردگراییهای افراطی و مرسوم، لزوم نظارت همکان بر عملکرد دولتها، اعتقاد به سلامت سیستم و تلاش عمومی برای رفع کاستیها و از همه مهمتر امیدواری برای اصلاح امور معطوف داشت.
الهی ضمن قدردانی از برنامهریزی مجامعی، چون مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و گروه هنر و تجربه برای نمایش اینگونه فیلمهای کم مخاطب در سینماهای کشور و همسطح با فیلمهای به اصطلاح تجاری و پرفروش، از مردم دعوت کرد نه به جهت خرید بلیط و کمک به گردش اقتصادی یک فیلم بلکه برای ایجاد فرهنگ صحیح زیست اجتماعی و نیز توسعه اندیشهورزی به همراه خانواده به ویژه نوجوانان خود که در آستانه ورود به جامعه هستند به تماشای «قوی دل» بنشینند.
وی به ضرورتهای فرهنگی و سینمایی سال ۱۴۰۳ کشور در حوزه مستند پرداخت و گفت: «تولید»، «توزیع» و «نمایش» ۳ رکن اصلی در ساخت یک اثر هنری است و تفاوتی هم در شکل اثر ندارد؛ چه نمایشی، چه تجسمی، موسیقی، ادبیات و ... باید در بستر سیاستگذاری درست و حرفهای، بعد از تولید به «عرضه» ختم شود و مهمترین دغدغه مستندسازان همین است. جدا از برخی آثار پرهزینه، در دنیای دیجیتال، دیگر تولید مستند چندان پیچیده و گران نیست و این عرصه میتواند در بخش تولید و نمایش توسط یک گروه بسیار کوچک هم عمل کند؛ لذا دولتها برای ایفای نقش حاکمیتی خود در بحث نظارت و ممانعت از هرج و مرجهای احتمالی و ترویج برخی نکاههای التقاطی و انحرافی راهی جز همراهی با جامعه مستندسازان از طریق تامین امکانات و خواستههای منطقی و حرفهای آنان ندارند.
الهی در پاسخ به سوالی مبنی بر میزان اثربخشی تولیدات مستند سفارشی توضیح داد: تولیدات سفارشی که اغلب از سوی دستگاههای اجرایی صورت میگیرد تنها در صورتی جای خود را در ذهن و روح و روان مخاطب باز میکنند که علاوه بر بیان غیرمستقیم دستاوردها، از حقیقت گویی و ذکر نکات و حتی تصمیمات اشتباه فاصله نگیرند. تولید فیلم مستند دولتی و سفارشی، دقیقا مانند عملکرد مجموعههای روابط عمومی در سازمانهاست که اگر تعاملی نباشند و بخواهند به صورت یک طرفه و فارغ از همدلی و هم دردی به خودستایی و دفاع بی منطق از مرکز متبوعه خود بپردازند به حتم مخاطب خود را از دست خواهند داد.
تهیه کننده فیلم سینمایی «میرو» همچنین در خصوص هزینههای سرسام آور تولید و کاهش برآوردها توسط بخش دولتی خاطرنشان کرد: صرفه جویی و نگاه اقتصادی در هزینههای تولید با پولپاشی و ولخرجیهای بیدلیل دو امر جدا از هم است، اما من معتقدم در تولید یک محصول فرهنگی باید همه وجوه در کنار تورمهای احتمالی در نظر گرفته شود و قواعد خاص ساخت آثار بصری و نمایشی و تفاوت زیاد آن با سایر تولیدات و خدمات اقتصادی و صنعتی و عمرانی، توسط مدیران مربوط لحاظ شود.
وی در پایان ضمن ابراز خوشحالی از حضور موفقیت آمیز مستندهای ایرانی در عرصه بین المللی، مهمترین چالش پیش روی مستندسازان کشور را به ویژه در سال جاری، تورم و گرانی و معیشت و درآمد منظم فعالان این حوزه و در کنار آن بلاتکلیفی آنان در بازگشت سرمایههای تولید دانست و گفت: مستند باید دیده شود تا بتواند علاوه بر تامین مخارج خود پیامش را نیز به مردم انتقال دهد. برنامه ریزیهای زودبازده در این مسائل بر عهده دولت است و چشم امید همکاران ما به سازمان سینمایی ست.
«قویدل» تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی به کارگردانی علی فراهانی صدر و تهیهکنندگی سعید الهی در سینماهای «هنر و تجربه» اکران شده است.